Piwo miało bardzo duże znaczenie w historii. Każda osoba budująca piramidy miała swoje racje tego złocistego trunku. Na ziemiach polskich piwo również ogrywało ważną rolę nie tylko podczas uroczystości, lecz także w życiu codziennym. Przykładem może być choćby polewka piwa.
Piwo to najstarszy i najczęściej spożywany napój alkoholowy oraz trzeci po wodzie i herbacie najpopularniejszy napój na świecie. W znaczeniu ogólnym piwo to każdy napój otrzymany w wyniku enzymatycznej hydrolizy skrobi i białek zawartych w ziarnach zbóż i poddany fermentacji alkoholowej. W węższym znaczeniu pod pojęciem piwa rozumie się napój zawierający alkohol i dwutlenek węgla otrzymany w wyniku fermentacji alkoholowej słodu z dodatkiem wody i chmielu przy użyciu wyselekcjonowanych szczepów drożdży.
Najstarsze dokumenty dotyczące produkcji piwa wywodzą się z Mezopotamii. 4000 lat p.n.e. w dwurzeczu Eufratu i Tygrysu zaczęła się rozwijać kultura Sumerów. Wygrawerowane w glinianych tabliczkach rysunki oraz teksty w piśmie klinowym opisują warzenie i spożywanie najstarszego znanego piwa – sikaru. Tradycję Sumeru kontynuowali Babilończycy, którzy piwo warzyli z jęczmienia, pszenicy i orkiszu. Znaczenie piwa w kulturze babilońskiej potwierdza kodeks Hammurabiego, którego cztery paragrafy poświęcone są tematyce piwnej. Również w życiu mieszkańców starożytnego Egiptu piwo odgrywało ogromną rolę. Wraz z chlebem stanowiło podstawowy składnik pożywienia i było jednym z najważniejszych darów składanych zmarłym do grobu. W Egipcie znajduje się najstarszy browar, jaki udało się odkryć. Datowany on jest na 3700 r. p.n.e.
Również rdzenni mieszkańcy Ameryki produkowali (i produkują) własne piwo (np. chicha z kukurydzy) a kultura piwa może tam datować według Solomona nawet 8000 lat wstecz.
.
Składniki
- 1 l piwa
- 0,5 l wody
- razowy, czerstwy chleb
- sól
- kminek
.
Sposób przygotowania
Gotujemy wodę z piwem, solą i kminkiem. Wkruszamy do polewki podpieczony czerstwy chleb. Kiedy pieczywo rozmięknie polewka jest gotowa. Można dodać także pokrojony w kostkę suszony lub wędzony ser.
.
Smacznego!
Opracował Dawid Brandebura
Źródło: Hanna i Paweł Lisowie, „Kuchnia Słowian. O żywności, potrawach i nie tylko…”
