Pierekaczewnik lub inaczej tatarski pieróg
Pierekaczewnik czyli perła Podlasia.
Oprócz kiszki ziemniaczanej jedna z kulinarnych pereł Podlasia. Kto nie próbował pierekaczewnika ten nie może mówić, że wie jak smakuje ten region Polski. Rozmiary pierekaczewnika imponują, ponieważ zrobiony według receptury waży około 3 kg a jego średnica wynosi ponad 26 cm.
Historia
Potrawa otrzymała swoją nazwę od czasownika „pierekatyway”, czyli rozwałkowywać po białorusku i rosyjsku. Wytwarza się w siedzibach Lipków, czyli polskich Tatarów, w Kruszynianach, Bohonikach oraz Krynkach. Można go spróbować choćby w restauracji o nazwie Tatarska Jurta, gdzie raczył się nim podczas wizyty w Polsce następca tronu Wielkiej Brytanii książę Karol. Jest przede wszystkim daniem świątecznym, które podaje się podczas obchodzenia pamiątki ofiary Abrahama oraz na zakończenie ramadanu.
Lipkowie żyjący na Podlasiu są potomkami Tatarów walczących po stronie Rzeczypospolitej Obojga Narodów podczas wojny z imperium Ottomanów w XVII wieku. Król Jan III Sobieski nadał Tatarom wsie na Podlasiu jako gest wdzięczności dla ich zasług w walce. Jeden z bohaterów bitwy pod Parkanami (1683), pułkownik Samuel Murza Krzeczowski, uratował życie samemu królowi.
Legenda głosi, że podczas swojej podróży na Sejm do Grodna król Jan III Sobieski zatrzymał się u swojego wybawcy w Kruszynianach. Prawdopodobnie pułkownik częstował króla właśnie tatarskim pierogiem, czyli pierekaczewnikiem.
Ciasto
Pierekaczewnik można jeść na słodko lub z mięsem.
Tatarski pieróg wymaga dużego nakładu sił i środków. Przygotowuje się go poprzez nałożenie na siebie aż sześciu bardzo cienkich, niemalże przeźroczystych, warstw ciasta. Następnie przekłada się je farszem i zwija w rurkę (rulon).
Farsz
Teraz czas na najciekawszą część pierekaczewnika, czyli farsz. Tatarski pieróg można nadziewać przeróżnymi produktami. Może to być baranina, gęsina, wołowina lub mięso z indyka, ale może to również być biały ser, jabłka, rodzynki czy suszone śliwki. Mamy zatem do wyboru wersję na słodko lub z mięsem. Ja osobiście jestem fanem tej mięsnej.
Pieczenie
Lipkowie czyli polscy Tatarzy.
Gdy już zdecydujemy się na farsz przychodzi czas pieczenia. Do tego należy posłużyć się okrągłym naczyniem, którego zadaniem jest nadanie pierogowi kolistego kształtu. Jeśli wszystko uda się dobrze przygotować pierekaczewnik powinien przypominać muszlę ślimaka. Najciekawsze jest to, że receptura i sposób przygotowania tatarskiego pierogu nie zmienił się od wieków. Bardzo ważne w pierekaczewniku jest także to, że wyrabia się go ręcznie i to właśnie praca tatarskich rąk nadaje mu jego cudowny aromat.
Wiem co mówię. Sam próbowałem go w Tatarskiej Jurcie i jest naprawdę niesamowity!
